Idź do Farbiarni na wystawę.

Mimo tego, że dzieci w chorobie i znoju, poszłam do Farbiarni na wernisaż. Zresztą, dzieci mają ojca, z którym zostały (siedzą z nim, gdy jestem w pracy), więc pognałam tam na 30 minut dosłownie z lekkim wyrzutem sumienia i byłam naprawdę krótko (dlaczego ja się tłumaczę?). Anna Grzelewska, a raczej foty jej autorstwa były prezentowane na ścianach galerii przy Pomorskiej. A na tych zdjęciach córka Grzelewskiej - Julia Wannabe. Kasia Gębarowska, kuratorka wystawy, dużo mówiła, witając gości, o misji sztuki i o tym, że powinna ona wykraczać poza to, co widziane. Że przy zdjęciach Anny Grzelewskiej przeżyła ona katharsis w Łodzi (potem jeszcze raz je przeżyła na performansie na Malcie). Nie wiem, czy to, co ja czułam, to było katharsis, ale na pewno wielkie wzruszenie. To znaczy wzruszyłam się, gdy oglądałam te foty. Córka Anny ma dziś 16 lat. Autorka fotografowała ją od urodzenia. Większość mam ma taką fazę, zresztą, że robi foty swoich dzieci. Anna mówi jednak, że nie zależało jej na obrazach, najpierw słodkiego bobasa, potem ładnej dziewczynki, ale na uchwyceniu momentów, nie zawsze różowych (Julia ze złamanym nosem), prawdziwych, oddających bolesne zmiany dojrzewania. Nie umiem pisać recenzji z wystaw, ale bardzo Was zachęcam, by przejść się do Farbiarni.  Julia rozmawiająca przez telefon z płynącymi łzami po poliku (zdjęcie z plakatu, możecie kojarzyć), to tylko jedno z kilku przepięknych uchwyceń córki przez mamę.

Moje córki mają dopiero trochę ponad rok. Jestem ciekawa każdego dnia ich życia. Jakimi będą dziewczynami, kobietami. Co je będzie radować, smucić, rozśmieszać. Co będą lubić robić, kogo lubić. Jak będą wyglądały za dziesięć lat.

Wzruszyła mnie ta wystawa.Wzruszają mnie moje córki. W ogóle jakaś taka bardziej wrażliwa jestem od tego ponad roku.